بِسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمت شکری واجب
از جايی آمده ام که بخاطره لحظه لحظه های زندگی مديونه مردمان مهربانش هستم
سعادت را در ذهنم تجلی ميکنند و برای من بودن تشويقم. آموختم که ياد بگيرم و يادگرفتم که بياموزم
هر روز در طلاتم افکار آغاز ميکنم با يادش و به اميد رستگاری سپری
.آرزويه پرواز همچون شمعی درونم را ميسوزاند و بهترين ها را مديونه خودم هستم
از تابش خورشيد انرژی ميگيرم و به سويه بينهايت پرواز ميکنم چون آينده ازان من و پيروزی حق من است
No comments:
Post a Comment